Monday, January 02, 2006

يادم باشد

ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند.... فقط منم که بیکار نشستم و تماشاشون می کنم...

دو روز مریضی سخت بهم یه چیزهایی رو نشون داد:
1. خانواده ات رو از دست نده چون در نهایت تنها چیزیه که داری
2. رو بقیه زیاد حساب نکن
3. همیشه اوضاع از اونی که هست می تونه بدتر بشه
4. هر شرایط سختی بالاخره یه روزی تموم می شه

پ.ن1. من فعلاً هستم
پ.ن2. آیا من فعلاً هستم
پ.ن3. من می نویسم پس هستم


ناتانائیل ، کاش در تو هیچ انتظاری حتی میل هم نباشد ، و فقط استعدادی برای پذیرفتن باشد. آنچه را که به سویت می آید منتظر باش ؛ - اما جز آنچه را که به سویت می آید خواستار مباش.- جز آنچه داری آرزو مکن... بفهم که در هر لحظه ای از روز ، می توانی مالک خدا ، یا همه ملکوتش باشی.- آرزوی تو از عشق باشد ، و مالک شدنت عاشقانه... زیرا آرزویی که موثر نباشد به چه کار می آید

آندره ژید
مائده های زمینی

4 comments:

Anonymous said...

Family is the Only Things will Remain . And nothing else ...

Every Thing else is just a dream . a dream that never comes true ....

Anonymous said...

shabnam joonam inke fahmidi khanevade chize khoobie ke alie ama az oon behtar hesab nakardan rooie digarane chooon be man 5000 bar sabet shode ama khob man ba digaran fargh mikonam pas roo man hesab kon

roni said...

اگه این فاصله لعنتی نبود

Anonymous said...

take care of yourself....