ندا - هاله

ندا از اینجا رفت......... روزهای خوبی با هم داشتیم... روزهای خیلی شاد... شادتر از خیلی مواقع دیگه تو زندگیم... تو به همه جا روح می دی... رنگ می دی.... با اینکه همیشه می تونم ببینمت اما هر روز 8 ساعت کنار هم بودن شاید دیگه تکرار نشه.... می خوام بگم دلم برات تنگ می شه... برای شیطنت هات... برای صدای بچگونه ات... برای غش غش خنده هات... برای ناهار های اشتراکی... برای سیگار کشیدن های دو تایی.... برای اینکه بگی شبی پست گذاشتم بدو بخون.... حالا که نیستی چقدر اینجا سوت و کوره... ندا هیچوقت یادت نره که ما یه تیمیم !!! من، ندا، گلاره، امیرعلی، احمد، احسان، آرین... پ.ن: یه روزی یه جایی نوشتم: همه اونهایی که دوسشون دارم.... از پیشم می رن... تو اگه می خوای اینجا بمونی ، مواظب باش که دوستت نداشته باشم.... رونی....سارا.... و .....خاطره های تکرار نشدنی من..... پ.ن2:هـــــــــاله هم رفت..... خدایا چقدر تنها و غمگینم..... هاله به خاطر همه خوبیات ، مهربونیات ، همدردیات و .... ازت ممنونم..... یادته که مامان صدات می کردم؟..... کمتر از مامان هم نبودی برام.... یادته مریض می شدم و تو برام سوپ می پختی؟.... کلاس فرانسه رو یادت میاد؟...... ال کافه و گودو رو چی؟......دست پخت محشرت......چقدر مهربون بودی..... نمی دونم دیگه باید رو شونه های کی گریه کنم... جای اشکهام رو شونه های تو هنوز هست؟.....